De symptomen van de ziekte van Graves kunnen zich in het hele lichaam uiten omdat het schildklierhormoon erg veel verschillende functies heeft. Sommige symptomen hebben betrekking tot het karakter en gedrag van de patiënt. Dit zijn symptomen als gejaagdheid, nervositeit, prikkelbaarheid, ongeduldigheid, angst en soms depressie. Deze symptomen beïnvloeden de stemming van de patiënt, maar kunnen ook problemen in de omgeving veroorzaken. Bovendien kan de zelfverzekerdheid van patiënten met de ziekte van Graves aangetast worden. Een veel voorkomend kenmerk van de ziekte van Graves zijn de bloed doorlopen en uitpuilende ogen. Dit kan niet alleen het zicht beperken, maar ook angst inboezemen bij bijvoorbeeld kinderen. Het is zeer waarschijnlijk dat er achter de rug om gepraat wordt over de patiënt en dat dit in combinatie met de verhoogde prikkelbaarheid van de patiënt kan leiden tot psychische klachten.

Een andere mogelijkheid dat sociale gevolgen kan hebben is dat het beperkte zicht je dagelijkse gewoonten of hobby verstoord. Door het slechte zicht kan de patiënt bijvoorbeeld niet meer deelnemen aan sport en verliest de patiënt de sociale contacten en heeft dit impact op het sociale welzijn van de patiënt. Natuurlijk wordt dit ook versterkt door het verstoorde schildklierhormoon wat het gedrag aantast. Ook andere dagelijkse bezigheden kunnen worden beperkt, zoals bijvoorbeeld lezen en dragen niet bij aan het welzijn van de patiënt op sociaal gebied.

Al deze factoren kunnen ook erg makkelijk je werk beïnvloeden. Naast problemen met lezen en/of computerwerk, is de patiënt ook snel vermoeid en heeft het een slecht concentratievermogen. Hierdoor is het vrijwel onmogelijk om goed werk te leveren en wordt de invloed die de ziekte van Graves op het dagelijks leven heeft groot. Zo groot, dat de patiënt kan kampen met sociale en emotionele problemen. Deze problemen kunnen zich ook uiten in relatie problemen. Deze relatieproblemen zijn een combinatie van teleurstelling door de beperkingen die de ziekte van Graves met zich mee brengt, maar ook door de verstoorde balans van het schildklierhormoon. Doordat de schildklier veel te veel hormoon uitscheidt, wordt de patiënt erg gehaast en onrustig. Bovendien zorgt de verhoogde prikkelbaarheid eerder voor ruzies met de partner bij kleine onenigheden en merkt de partner op dat de patiënt is veranderd. Wanneer de familie niet in de gaten heeft dat er sprake is van de ziekte van Graves, kan dit ernstige gevolgen hebben voor de onderlinge relaties.

De sociale gevolgen kunnen dus erg zwaar zijn voor de patiënt en het is daarom heel belangrijk dat dit wordt opgemerkt door huisartsen zodat er een passende behandeling kan worden geboden. De ziekte van Graves kan effectief worden behandeld, waardoor de patiënt zich weer goed kan voelen.